Via het verhaal van een gestolen stierenkop reizen we doorheen 50 jaar van gespannen relaties tussen het erfgoed en de nationale identiteit van Libanon. 

Drie activisten met een verstandelijke beperking organiseren een publieke bijeenkomst en stellen zich de vraag: “Hoe komen we samen om beslissingen te nemen in het belang van onze samenleving?”

Emmers, water, zeep en schuim creëren een droomwereld die de handeling van schoonmaken als een performatief en politiek gebaar onderzoekt.

Een stuk over onze dagelijkse relatie met fictie. Een trip naar het hart van onze verbeelding, daar waar we, vertrekkend van het heden, nieuwe ficties voor de toekomst kunnen bedenken.

Een collectieve dynamiek die individuen dichter bij elkaar brengt in een fascinerende choreografie voor elf dansers en talloze stukken textiel.

Met poëzie en songteksten over hun werkomstandigheden als expressiemiddel infiltreren maaltijdkoeriers de stad en creëren ze een nieuwe vorm van connectie met hun klanten. 

Een choreografie door mannelijke dansers die enkel op de rug te zien zijn, en waarvan de vrouwelijke bewegingen onze vastgeroeste perceptie van mannelijkheid op de helling zetten.

Een verkenning van het ongrijpbare karakter van dagdagelijkse bewegingen; een choreografie bestaande uit menselijke en niet-menselijke gebaren, bewegingen en momenten van stilstand.

Een geluidsperformance die ons onderdompelt in de internationale wateren van de Middellandse zee, met een reeks ontmoetingen – live en op afstand – die de grenzen tussen wat zichtbaar en onzichtbaar is hertekenen.

Een theatervoorstelling over Mahoor, een 16-jarig meisje dat halverwege het semester naar Teheran verhuist en een diepe, intieme vriendschap sluit met de beste leerlinge van de klas.